| Haar beeld Petrified Nike is niet groot. Het is vooral erg kwetsbaar. Het lijkt op een opgespannen huid, waarvan het oppervlak uit meerdere lagen bestaat. De buitenste roze laag is gescheurd en gerimpeld, verwond, en ligt als een korst over de dichte laag, of roze vlees, daaronder. Die laag is vastgehecht aan een blank lijf daaronder. Het geheel is opgehangen met lappen van stof aan haken tegen de muur. De vorm doet akelig bekend aan maar is niet precies te duiden. Hier hangt geen mens, misschien een dier, maar door het ontbreken van een kop is het niet duidelijk. Zijn dat twee armen? Is die onderste uitloper een hals? Kijk ik naar een op z’n kop gehangen borstkas? |
||
| Het verwarrende is dat niet één, maar twee verschillende ervaringen worden opgeroepen, die zich allebei ooit eerder hebben voorgedaan. De een hoort bij een sculptuur, de ander bij een schilderij, beiden uit het Louvre. De eerste anoniem, de ander van Rembrandt. | ||
 |
Natuurlijk vormen de armen van Karin Arinks beeld, een beeldrijm met de vleugels van de beroemde overwinningsgodin in het Louvre. Bovendien noemt ze haar beeld letterlijk vertaald 'versteende Nike’. Nikè is de antieke, Grikese godin van de overwinning. Mat die titel wekt Karin onmiddellijk herinneringen op aan het Hellenistische beeld. Zo wordt ook het ontbreken van een hoofd verklaarbaar en de twee naar binnen buigende plooien op de plaats waar de benen zouden beginnen. |
|
| Nikè van Samothrace 190 v. Chr. Anoniem Marmer h = 328cm Parijs. Louvre |
Dat kan allemaal wel zo zijn, maar Karin Arink maakt niet een zuivere kopie van de Nikè. Ze doet er het hare mee. Ze beperkt de vorm en benadrukt de huid. Daarmee pelt ze als het ware het onoverwinnelijke van de godin af. Haar ‘Pertrified Nike’ doet meer denken aan een overwonnen vrouw. Door het uitspannen en benadrukken van de huid roept ze een ander kunstwerk in gedachten. | |
 |
||
 |
De beroemde ‘geslachte os’ van Rembrandt van Rijn, nagevolgd - onder anderen - door Chaim Soutine en Marc Mulders. Een Bijbels thema uit de parabel van de Verloren Zoon, (Lucas 23: Haal en slacht de vetgemeste os. Laten we eten en ons verheugen). De os werd geofferd om een feestmaal mee te bereiden. Het opgespannen karkas doet denken aan een kruisiging. Misschien daarom ook geschilderd door Marten van Cleve in de 17e- en in de 20e eeuw door Marc Chagall en Francis Bacon, die er ook nog Velasquez’ paus Pius X aan toevoegt. Ik maak me sterk dat Karin Arink beide kunstwerken kent. En misschien heeft ze er niet bewust aan gedacht, toen ze haar Petrified Nike maakte, ze speelden toch door haar heen. |
|
| De geslachte os 1655 Rembrandt van Rijn Olieverf/ doek 94 x 76 cm Parijs, Louvre |
De tegenstrijdige verbeelding van overwinnaar en offer, beiden onder de huid aanwezig, wekken de verwarrende emoties die door het beeld van Karin Arink opgeroepen worden. Hoe sterk ook, lijkt het te willen zeggen, alle kracht is kwetsbaar. En in die kwetsbaarheid is, net als bij de Samothrace en de os, een zekere schoonheid te vinden die je niet zou verwachten. Kwetsbaarheid ontroert. | |
Sculptuur ervaren
- Gegevens
(Leestijd:
2 - 4 minuten)
Mijn reacties
Abonneren