Cosima in Keulen

Von Bonin bezit een onmiddellijk bewustzijn van sociale en kunstzinnige verbanden. Toen ze werd uitgenodigd voor een solotentoonstelling in 1992 in galerie Christian Nagel in Keulen, nodigde ze op haar beurt de kunstenares Ingeborg Gabriel uit om in haar plaats te exposeren. Op dezelfde manier installeerde ze bij de entree van een recente tentoonstelling van haar in Braunschweig, een groot kunstwerk van de New Yorkse kunstenaar Nils Norman, om de bezoekers te begroeten, liever dan een eigen werk als blikvanger op te stellen. Zo gebruikte ze ook de catalogus van haar tentoonstelling om andere kunstenaars die voor haar belangrijk zijn  te presenteren, Norman, Josephin Pride en Kai Althoff vroeg ze teksten bij te dragen in haar catalogus. Door zo’n actieve rol als curator te spelen legt ze de mechanismen van de kunstwereld bloot en ondermijnt ze zelfs.

In Keulen bekijken we haar tentoonstelling Sloth (etc…) De catalogus schetst de achtergronden die tot de werken hebben geleid als een soort ‘remixen’. De kunstwerken worden door de kunsthistoricus Nicolas Bourriaud betiteld als ‘postproductie’, een mengeling van Conceptuele kunst en Pop-art, Anti-vorm en Junk, met invloeden uit de wereld van het design, het theater en de film. Dat lijkt een belangrijke trend in het begin van onze 21ste eeuw. Niet iets origineels of nieuws maken is het streven van de kunst, maar een betekenisvolle mix laten zien uit de duizenden beelden van onze mediacultuur. En wel zo, dat er ook nog wat te genieten valt.