In de bovenzalen van de nieuwbouw in het Stedelijk Museum Amsterdam is een solotentoonstelling ingericht van Yto Barrada. Je komt er via de lange roltrap uit de kelder of vanuit de bovenste zalen van de oudbouw door over te steken naar de nieuwe vleugel. De tentoonstelling is in de zogenaamde badkuip, waar net als in de kelder geen daglicht doordringt.
In de kelder is op dit moment Anne Imhoff. Twee kunstenaressen gelijktijdig in dezelfde nieuwbouw. De een uit Duitsland, de ander uit Marokko. Het kan geen toeval zijn.
- Details
Lees meer: Yto Barrada en Sol LeWitt in het Stedelijk Museum van Amsterdam
Galerie Fons Welters maakte naam door zijn kwaliteit om jonge, getalenteerde kunstenaars te tonen terwijl ze nog relatief onbekend zijn.
Ahn Trần is een jonge kunstenares, dit jaar nog resident aan de Rietveld Academie in Amsterdam.
Het werk van Anh Trần treft me. Er is iets wat me doet blijven staan. Ik weet nooit precies wat, dat blijkt pas als ik er langere tijd naar kijk. Liefst alleen, in stilte, zodat de woorden langzaam kunnen komen. Vroeger noemde ik het schoonheid, in de overtuiging dat het vooral iets moois moet zijn, wat je bij een kunstwerk doet stilstaan. Colleges esthetica verder, weet ik dat ‘schoonheid’ en ‘mooi’ erg vage begrippen zijn. Er is bij mij ook altijd herinnering in het spel, hoe onbewust ook. En eigenheid van de kunstenaar die ruimte laat voor mijn eigen gevoel. Het werk van Anh Trần is voor mij vaag verbonden met dat van Cy Twombly. Anh is niet zo figuratief als Cy, maar haar handschrift is net als bij hem, nadrukkelijk eigen. Beiden schilderen landschappen waar ik naar binnen kan.
- Details
“Anne Imhof krijgt dit najaar de volledige vrijheid om de 1100 vierkante meter grote kelderzaal van het Stedelijk naar haar hand te zetten”, jubelt het Stedelijk Museum.
“Youth”, de installatie in de kelder van het SMA, van boven bekeken, oktober 2022.
(Alle foto’s van de installatie in dit artikel: Mandarte.)
- Details
(Zie ook het filmpje aan het eind van dit artikel.)
Het museum schrijft: “De tentoonstelling 31553580 obsessie voor nummers en schema’s toont een verlangen naar structuur en logica in de chaotische wereld van ieder mens.”
- Details
In steeds meer musea neem ik de tendens waar, dat het recht op rondleiden voorbehouden wordt aan hun eigen personeel. Vrije, ongebonden kunsthistorici, zoals ik, zijn heel vaak niet meer welkom.
- Details
Lees meer: Anthony Gormley in Voorlinden en de nieuwe dwaling van musea
Salons zijn van alle tijden, maar er zijn grote verschillen
- Details
Lisanne Sloots keert met de tentoonstelling Is getekend: Houtskool na 18jaar terug in Hoorn. Zij heeft zich inmiddels tot een toonaangevend houtskool-kunstenares ontwikkeld. In 2019 publiceerde zij het boek Houtskool , dat een bestseller werd, ook op de kunstacademies..
Het boek opent met een citaat van Maxime Lalanne (1827-1886):
De houtskooltekening is de meester van alle soorten tekeningen; door de kracht, de transparantie en de zachtheid van toonwaarden en door de helderheid en de diepte die het werken met dit materiaal geeft.
- Details
Van Freud’s schilderijen zou je allemaal close-ups moeten maken want er is zo’n weelde aan kleurige gebiedjes per vierkante centimeter en verder lijkt het net alsof hij met een hele harde kwast schildert, zodat je bijna niet wilt geloven dat het op doek is maar dat het op paneel geschilderd lijkt.
- Details
Terwijl ik mijn video maakte over dit schilderij, (zie ook MZMK), popten er steeds meer vragen bij me op over de leesbaarheid van het landschap. Waaraan is die te danken?
- Details
Terwijl ik mijn video maakte over deze prent (zie ook MZMK) begon ik mij steeds meer te verbazen over de populariteit van deze prent. Waaraan is die te danken?
- Details
Als er ooit een briljante lezing over beeldhouwkunst is gehouden, dan is het wel die, welke Rainer Maria Rilke uitsprak over Rodin in Parijs in 1907. Hij schrijft er een voorwoord bij waaruit blijkt dat Rodin op dat moment nog helemaal niet de roem had die hij nu heeft. Er waren nog niet zoveel mensen die zijn werk kenden.
Rilke begint met een fantastische vondst: hij vertelt zijn publiek dat hij voorlopig niet gaat verklappen over wie de lezing gaat. Hij vraagt de luisteraars om zich hun jeugd te herinneren, en niet alleen hun eigen jeugd maar vooral alle dingen die bij de jeugd horen. Dat is belangrijk zegt hij omdat hij zich realiseert dat hij eigenlijk niet over mensen moet praten, maar over dingen.
- Details
Danig onder de indruk van de tentoonstelling in het Sieboldhuis in Leiden, kan ik de etser en de etsen van Tanaka Ryōhei niet loslaten. Alsof het verklaren van het werk en de figuur er achter – volgens de biografische foto’s is hij hyper traditioneel – het nauwgezet waarnemen rechtvaardigt. En vooral mijn ontzetting over zoveel ‘dwangmatig’ vakmanschap.
- Details
Afgelopen week bezocht ik de tentoonstelling Matthew Monahan Boys Don't Cry bij galerie Fons Welters.
Intussen voel ik me daar thuis en tegelijk is Matthew Monahan, sinds ik zijn werk voor het eerst ontmoette in Sonsbeek in 2008, een oude bekende. Zijn werk is altijd figuratief, het gaat altijd over mensen en het heeft altijd een zekere mystiek. Dit jaar (zomer 2019) hebben we met verschillende groepen staan praten over zijn werk op de tentoonstelling Artzuid in Amsterdam. Het beeld dat hij daar toonde heette Throne I / "Daisy Pusher" / Throne II / Satyr. Hier ziet u nog een geheugensteuntje. het beel voor velerlei uitleg vatbaar en we hebben er aardig wat uurtjes doorgebracht.
Aan de tentoonstelling nu wijd ik aandacht op mijn weblog sculptuur.nu onder de titel
Matthew Monahan bij Galerie Fons Welters
U komt er als u op bovenstaande link klikt.
Op dit weblog van Mandarte zijn meerdere artikelen over Matthew te vinden. Daarvoor gebruikt u de zoekfunctie en typt "Monahan".
Dan krijgt u de keuze uit verschillende artikelen.
Vergeet u vooral niet te reageren, ik lees uw berichten graag.
- Details
(Afbeelding: Louise Bourgeois Untitled 2004
Tuin van het Rijksmuseum Amsterdam 2019)
In een reusachtige boom in de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam hangen twee darmvormige kluwens van diep glanzend roestvrijstaal. Bij nader inzien zijn zij onmiskenbaar een spiraal.
- Details
Speel en wees jezelf. Het kwam in me op toen ik terugdacht aan Artzuid, dat ik bezocht met een aantal in kunst geïnteresseerde mensen. Mijn groep liep een beetje opstandig en cynisch door het werk van Jésus Rafael Soto, waarin kinderen opgewekt verstoppertje speelden. We begrepen dat het erom ging iets te beleven, maar wat precies wisten we niet. We zijn het speelse kind in ons verloren.
- Details
Vandaag bezocht ik het Stedelijk Museum in Amsterdam. Gewoon, om weer eens een oude bekende terug te zien. Om te zien of alles nog zo was, als het altijd was. En nee, dat was niet zo. Als de kunst werkelijk aan het veranderen is, verandert het Stedelijk mee. Dat doet me goed. Zo behoudt zowel de kunst als het museum een signaalfunctie. Daar is het dat we onze tijd lezen, niet in woorden maar in beelden. Het vergt enige oefening, maar is dan zeker de moeite waard.
- Details
Parijs, 12 februari 2019. Dit is de koffiebar boven in het Musée d’Orsay. We dronken er heerlijke koffie, deelden een schaaltje zoetjes en kwamen even tot rust na het weerzien met al die 19e-eeuwse kunst. Wij zaten onder aan het trappetje met de gouden leuningen, rechts in beeld. Precies daartegenover, als je het trappetje oploopt, vind je dit prachtige wandpaneel:
- Details
Two Piece Reclining Figure – version 2, (1960) Henry Moore
Brons, 125 x 290x 137,5 cm
Rijksmuseum Kröller-Müller
Nadat in het eerste artikel uit de serie (Aanwezigheid 1) ‘blijvende aanwezigheid’ is genoemd als criterium voor beeldende kunst, werd in het tweede artikel (Aanwezigheid 2) de ‘blijvende aanwezigheid’ toegeschreven aan beeldhouwkunst. Nu gaat het voor de verdere afbakening binnen de beeldende kunst over het verschil tussen beeldhouwkunst, performance en schilderkunst.
- Details
Den Haag, 
8 mei 2018
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix opent de tentoonstelling "Beeldreflecties, De Nederlandse kring van Beelhouwers, 100 jaar later" die ik mocht inrichten in Pulchri in Den Haag. De tentoonstelling loopt nog tot en met zaterdag 23 juni 2018. Meer informatie op de website van Pulchri. Hieronder het artikel uit de Telegraaf van 8 mei.
- Details
In de dans kwamen alle denkbare menselijke relaties voorbij. Gisterenavond. We waren in de schouwburg in Hoorn bij de voorstelling Scala van het Scapino Ballet uit Rotterdam. Een troep super gedisciplineerde dansers scheerde tussen even zo veel danseressen door, als op zoek naar die ene partner, de ware, die nog niet naar voren was getreden. Als een zwerm spreeuwen diagonaal over de vloer, van rechts naar links, tegen de vrouwen in, tussen hen door, gelijk met elkaar op, draaiend en wentelend, de handen begerig naar voren uitgestoken. Soms ontmoette een hand een lichaam en dan draaiden er twee naar buiten de groep, voor een licht en opgewonden duet, dat zelden goed afliep en dan eindigde in smartelijk neerzijgen, waarbij de een de ander tenslotte verloor. Soms aan weer een ander.
- Details
In het jaar 2018 bestaat de Nederlandse Kring van Beeldhouwers precies 100 jaar. In een eeuw tijd is de Kring gegroeid van een vakbond voor beeldhouwers naar een eigentijds netwerk van individuele leden. In al die jaren is één activiteit constant gebleven: het presenteren van de leden en hun werk in tentoonstellingen door het hele land.
- Details
Pagina 1 van 13
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Weblog