Hokusai
Onder de grote golf van Kanagawa 1831
Kleuren houtsnede uit de serie
36 gezichten op de berg Fuji
25,7 x 37,8 cm
A’dam Rijksmuseum
Terwijl ik mijn video maakte over deze prent (zie ook MZMK) begon ik mij steeds meer te verbazen over de populariteit van deze prent. Waaraan is die te danken?
- Details
Als er ooit een briljante lezing over beeldhouwkunst is gehouden, dan is het wel die, welke Rainer Maria Rilke uitsprak over Rodin in Parijs in 1907. Hij schrijft er een voorwoord bij waaruit blijkt dat Rodin op dat moment nog helemaal niet de roem had die hij nu heeft. Er waren nog niet zoveel mensen die zijn werk kenden.
Rilke begint met een fantastische vondst: hij vertelt zijn publiek dat hij voorlopig niet gaat verklappen over wie de lezing gaat. Hij vraagt de luisteraars om zich hun jeugd te herinneren, en niet alleen hun eigen jeugd maar vooral alle dingen die bij de jeugd horen. Dat is belangrijk zegt hij omdat hij zich realiseert dat hij eigenlijk niet over mensen moet praten, maar over dingen.
- Details
Danig onder de indruk van de tentoonstelling in het Sieboldhuis in Leiden, kan ik de etser en de etsen van Tanaka Ryōhei niet loslaten. Alsof het verklaren van het werk en de figuur er achter – volgens de biografische foto’s is hij hyper traditioneel – het nauwgezet waarnemen rechtvaardigt. En vooral mijn ontzetting over zoveel ‘dwangmatig’ vakmanschap.
- Details
Afgelopen week bezocht ik de tentoonstelling Matthew Monahan Boys Don't Cry bij galerie Fons Welters.
Intussen voel ik me daar thuis en tegelijk is Matthew Monahan, sinds ik zijn werk voor het eerst ontmoette in Sonsbeek in 2008, een oude bekende. Zijn werk is altijd figuratief, het gaat altijd over mensen en het heeft altijd een zekere mystiek. Dit jaar (zomer 2019) hebben we met verschillende groepen staan praten over zijn werk op de tentoonstelling Artzuid in Amsterdam. Het beeld dat hij daar toonde heette Throne I / "Daisy Pusher" / Throne II / Satyr. Hier ziet u nog een geheugensteuntje. het beel voor velerlei uitleg vatbaar en we hebben er aardig wat uurtjes doorgebracht.
Aan de tentoonstelling nu wijd ik aandacht op mijn weblog sculptuur.nu onder de titel
Matthew Monahan bij Galerie Fons Welters
U komt er als u op bovenstaande link klikt.
Op dit weblog van Mandarte zijn meerdere artikelen over Matthew te vinden. Daarvoor gebruikt u de zoekfunctie en typt "Monahan".
Dan krijgt u de keuze uit verschillende artikelen.
Vergeet u vooral niet te reageren, ik lees uw berichten graag.
- Details
(Afbeelding: Louise Bourgeois Untitled 2004
Tuin van het Rijksmuseum Amsterdam 2019)
In een reusachtige boom in de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam hangen twee darmvormige kluwens van diep glanzend roestvrijstaal. Bij nader inzien zijn zij onmiskenbaar een spiraal.
- Details
Speel en wees jezelf. Het kwam in me op toen ik terugdacht aan Artzuid, dat ik bezocht met een aantal in kunst geïnteresseerde mensen. Mijn groep liep een beetje opstandig en cynisch door het werk van Jésus Rafael Soto, waarin kinderen opgewekt verstoppertje speelden. We begrepen dat het erom ging iets te beleven, maar wat precies wisten we niet. We zijn het speelse kind in ons verloren.
- Details
Vandaag bezocht ik het Stedelijk Museum in Amsterdam. Gewoon, om weer eens een oude bekende terug te zien. Om te zien of alles nog zo was, als het altijd was. En nee, dat was niet zo. Als de kunst werkelijk aan het veranderen is, verandert het Stedelijk mee. Dat doet me goed. Zo behoudt zowel de kunst als het museum een signaalfunctie. Daar is het dat we onze tijd lezen, niet in woorden maar in beelden. Het vergt enige oefening, maar is dan zeker de moeite waard.
- Details
Parijs, 12 februari 2019. Dit is de koffiebar boven in het Musée d’Orsay. We dronken er heerlijke koffie, deelden een schaaltje zoetjes en kwamen even tot rust na het weerzien met al die 19e-eeuwse kunst. Wij zaten onder aan het trappetje met de gouden leuningen, rechts in beeld. Precies daartegenover, als je het trappetje oploopt, vind je dit prachtige wandpaneel:
- Details
Two Piece Reclining Figure – version 2, (1960) Henry Moore
Brons, 125 x 290x 137,5 cm
Rijksmuseum Kröller-Müller
Nadat in het eerste artikel uit de serie (Aanwezigheid 1) ‘blijvende aanwezigheid’ is genoemd als criterium voor beeldende kunst, werd in het tweede artikel (Aanwezigheid 2) de ‘blijvende aanwezigheid’ toegeschreven aan beeldhouwkunst. Nu gaat het voor de verdere afbakening binnen de beeldende kunst over het verschil tussen beeldhouwkunst, performance en schilderkunst.
- Details
Den Haag, 
8 mei 2018
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix opent de tentoonstelling "Beeldreflecties, De Nederlandse kring van Beelhouwers, 100 jaar later" die ik mocht inrichten in Pulchri in Den Haag. De tentoonstelling loopt nog tot en met zaterdag 23 juni 2018. Meer informatie op de website van Pulchri. Hieronder het artikel uit de Telegraaf van 8 mei.
- Details
In de dans kwamen alle denkbare menselijke relaties voorbij. Gisterenavond. We waren in de schouwburg in Hoorn bij de voorstelling Scala van het Scapino Ballet uit Rotterdam. Een troep super gedisciplineerde dansers scheerde tussen even zo veel danseressen door, als op zoek naar die ene partner, de ware, die nog niet naar voren was getreden. Als een zwerm spreeuwen diagonaal over de vloer, van rechts naar links, tegen de vrouwen in, tussen hen door, gelijk met elkaar op, draaiend en wentelend, de handen begerig naar voren uitgestoken. Soms ontmoette een hand een lichaam en dan draaiden er twee naar buiten de groep, voor een licht en opgewonden duet, dat zelden goed afliep en dan eindigde in smartelijk neerzijgen, waarbij de een de ander tenslotte verloor. Soms aan weer een ander.
- Details
In het jaar 2018 bestaat de Nederlandse Kring van Beeldhouwers precies 100 jaar. In een eeuw tijd is de Kring gegroeid van een vakbond voor beeldhouwers naar een eigentijds netwerk van individuele leden. In al die jaren is één activiteit constant gebleven: het presenteren van de leden en hun werk in tentoonstellingen door het hele land.
- Details
Geslaagde film première, boekpresentatie en beeldenwandeling in Hoorn
Avondvierdaagse? Welnee, Beeldenwandeling met Mandarte in Hoorn!
Zondagochtend 28 mei organiseerden wij speciaal voor de donateurs van de crowdfunding een feestelijke première van onze film, het boek en de wijzer, onder de titel MZMK ofwel Meer Zien in Moderne Kunst. Datzelfde feest vierden we opnieuw op zondag 11 juni, met alle belangstellenden die de oproep in Cinema Oostereiland, in de Nieuwsbrief van Mandarte of in het NHD hadden gelezen.
- Details
Hier is ruim 1 minuut te zien van onze 15 minuten durende videofilm, die op 28 mei 2017 in première is gegaan.
- Details
De vraag ‘Wat is het’ wordt bij elke sculptuur telkens opnieuw gesteld. De titel van André Voltens beeld H-Balken benoemt precies wat het is: een verzameling stalen balken met een H-vorm. De titel doet geen enkele voorstel of er ook nog sprake is van een andere inhoud, een ander onderwerp, een boodschap of verborgen betekenissen.
- Details
Techniek
De vraag naar de invloed van techniek is al zo oud als de mens. Zonder techniek geen verzamelen, geen jagen, geen bouwen, geen cultuur. Altijd is er angst voor techniek: dat techniek ‘iets gaat doen met ons’. Maar de mens is altijd zelf de bestuurder van de techniek.
Giettechniek bracht zowel het zwaard als de ploegschaar voort. Techniek ontwikkelde het schrift, de computer, de geheimtaal en de ontcijfermachines. De drone voor oorlogsmissies en de quadcopter voor gewascontrole.
- Details
Met alle respect leen ik nu een deel van een tekst die ik vond op internet en die me intrigreert als het om waarnemen gaat:
- Details
1) Er zijn dingen
2) Er zijn woorden voor, of niet.
Hoe komen de dingen aan hun woorden? Wij gebruiken titels, omschrijvingen en rubrieken. Of: waarom heet een paal een paal en een knaak een knaak? En is ‘paal’ een titel of een rubriek? Ik weet het niet want ik ben geen taalkundige.
Neem het beeldhouwwerk van André Volten op het Frederiksplein in Amsterdam, voor de Nederlandse Bank: Deze sculptuur heet:
“Monument voor A. Winkler Prins”
Op een bordje er bij staat: ‘door André Volten, 1970
Ter herinnering aan Anthony Winkler Prins 1817 / 1908, grondlegger van de Nederlandse encyclopedie. Aangeboden aan de stad Amsterdam door uitgeverij Elsevier op 9 oktober 1970 ter gelegenheid van honderd jaar Winkler Prins encyclopedieën’.
- Details
De eerste filmdag: het atelier van André Volten
In Amsterdam-Noord tussen de nieuwe, hippe gebouwen ligt het atelier van André Volten.
Van het atelier wordt binnenkort een prachtig museum gemaakt waar zijn werk te zien is.
- Details
Homenaje a Bach 1996
Terracotta, H = ca. 40 cm
Eduardo Chillida
S.Sebastian, Chillida Leku
Het Mandarte-weblog "Meer Zien In Moderne Kunst" heeft bestaan van juli 2007 tot en met september 2014.
In die periode zijn er tal van korte artikelen verschenen over veel verschillende onderwerpen, zolang het maar iets te maken had met beeldende kunst.
Het waren vooral achtergrondartikelen bij de cursussen, lezingen en excursies van Mandarte.
Ik ging me naarmate mijn proefschrift vorderde, steeds meer toeleggen op beeldhouwkunst.
In 2014 startte ik daarom een nieuw weblog: sculptuur
Daar stel ik telkens één sculptuur centraal.
Dat is toch wel het minste dat ik kan doen tegenover alle energie en concentratie, die het maken van een sculptuur kost.
Daarnaast blijft er het denken óver sculptuur en beeldende kunst in bredere zin.
Zoals over begrippen als dingen, woorden en aanwezigheid.
Die artikelen blijven voorlopig hier.
Ik hoop dat u ze blijft lezen.
En dat u af en toe reageert.
- Details
Dames en Heren,
Ik denk wel dat iedereen hier aanwezig, het werk van Tom Claassen kent. Bijvoorbeeld de beroemde olifanten bij Almere, of het paard in Utrecht. Natuurlijk kennen we ook allemaal de liggende houten mannen in het Kröller-Müller en de hangende houten mannen in de Anningahof. Dan is er nog de kwijlende hond in Tilburg en niet te vergeten de twee ongelooflijk zittende zwarte sneeuwmannen op Schiphol. U hoort het al: wat al die beelden gemeen hebben is een naam, en die naam zegt iets over wat je ziet. Het is niet alleen een naam, het benoemt tegelijkertijd het onderwerp. Daar komt nog iets bij: al deze beelden kennen wij omdat ze gewoon buiten, niet in een museum staan. Zomaar ergens langs de snelweg, op een plein, of in een beeldentuin, in een stadspark of op een luchthaven. Zelfs kennen we een nijlpaard van Tom Claassen in een sluis in Amsterdam. Gewoon buiten, in wat wij, kunsthistorici noemen: de openbare ruimte.
- Details
Pagina 1 van 13
