 |
De ander ligt tegenover deze Dageraad op de tombe van Giuliano en verzinnebeeldt de nacht, met een uiltje onder haar opgetrokken knie. | |
 |
Het zijn vreemde vrouwen, deze twee. Voorlopig draal ik wat om de eerste heen, de Dageraad. Ze heeft een lint onder haar borsten door, maar daar staat geen tekst op, zoals Michelangelo wel aanbracht op het lint van zijn beroemde Pietà. Verder ligt ze op een laken dat haar beschermt tegen de ruwe rotsgrond. Om haar hoofd heeft ze een doek die afhangt achter haar schouders en haar haren verbergt. | |
 |
Buitengewoon delicaat is haar buik, volkomen ontspannen in rust, net niet slap. Hier ligt het zwaartepunt van het beeld, dat wij moeten kunnen invoelen, zodat we gewaarworden waarom ze niet van haar helling afglijdt. Ofwel: de neerwaartse kracht in de buik is groter dan de benedenwaartse kracht van het hellende lichaam. Toch sterk, dat je zoiets kunt invoelen, zonder dat je precies kunt zeggen waar aan je dat ziet. | |
Misschien aan die hele lichte zwelling die doorzet onder de navel en net niet plat wordt?
Of komt het door de tegengestelde richtingen in de houding, waarvan de benen actief lijken, en ook de ene armen steunt en de andere bewegelijk is opgeheven en zelfs de tors een oprichtende draaiing suggereert?