 |
Dat overkwam me toen we geland waren op New Yorks JFK airport en ik totaal onverwacht voor Saarinens vleugelgebouw stond, uit de tijd dat het vliegveld nog Idlewild Airport heette. | |
| Trans World Flight Center 1962 Eero Saarinen New York, JFK Airport |
Jarenlang heb ik erover gesproken in mijn architectuurlessen en nu opeens lag het daar, was ik daar. Geen plaatje meer in een boek, geen lichtbeeld op een scherm, maar het kunstwerk zelf met al zijn onmetelijke ruimte. | |
 |
“Wat een onmetelijke ruimte” zei mijn vrouw, niet veel later volledig overdonderd door een schilderij van Franz Kline, in het Museum of Modern Art. Ik herkende bij haar dezelfde verbijsterende emotie als die ik had op het vliegveld. Ik wist: dit schilderij heeft zich nu een definitieve plek veroverd in haar verzameling. Ze zag het voor het eerst, ze kende de naam van de kunstenaar niet eens. Ze vroeg mij waarom ik haar nooit over deze kunstenaar had verteld. ‘Omdat’, zei ik, ‘Franz Kline in mijn verzameling zo’n speciale plek inneemt, op bijna gelijke hoogte met bijvoorbeeld Eduardo Chillida, dat ik nooit een les over hem heb kunnen maken. Sommige kunstwerken zijn gewoon te groot, je kunt ze alleen beleven’. |
|
| White Forms 1955 Franz Kline Olieverf op doek 189 x 128 cm New York, MoMA |
Maar ze had natuurlijk in al haar oprechte emotie de spijker op zijn kop geslagen: dit schilderij gaat over de onmetelijke ruimte, de ruimte die ik aantrof op Idlewild. En nu hing het hier, waren wij hier, geen plaatjes meer in een boek of lichtbeelden op een scherm, maar wij zelf met het kunstwerk. Een kort, diep gevoeld moment, waren wij, ondanks het publiek, alleen aanwezig in de museumzaal, het schilderij, mijn vrouw en ik. Aanwezig in een onmetelijke ruimte. |
|
 |
||
Aanwezig zijn 9: Onmetelijke Ruimte in New York
- Gegevens
(Leestijd:
1 - 2 minuten)
Mijn reacties
Abonneren