Afgelopen week bezocht ik de tentoonstelling Matthew Monahan Boys Don't Cry bij galerie Fons Welters.
Intussen voel ik me daar thuis en tegelijk is Matthew Monahan, sinds ik zijn werk voor het eerst ontmoette in Sonsbeek in 2008, een oude bekende. Zijn werk is altijd figuratief, het gaat altijd over mensen en het heeft altijd een zekere mystiek. Dit jaar (zomer 2019) hebben we met verschillende groepen staan praten over zijn werk op de tentoonstelling Artzuid in Amsterdam. Het beeld dat hij daar toonde heette Throne I / "Daisy Pusher" / Throne II / Satyr. Hier ziet u nog een geheugensteuntje. het beeld is voor velerlei uitleg vatbaar en we hebben er aardig wat uurtjes doorgebracht.
Aan de tentoonstelling nu wijd ik aandacht op mijn sculptuurblog onder de titel
Matthew Monahan bij Galerie Fons Welters
U komt er als u op bovenstaande link klikt.
Op dit weblog van Mandarte zijn meerdere artikelen over Matthew te vinden. Daarvoor gebruikt u de zoekfunctie en typt "Monahan".
Dan krijgt u de keuze uit verschillende artikelen. Vergeet u vooral niet te reageren, ik lees uw berichten graag.