Sara van der Heide

De diavoorstelling toont een serie abstracte beelden die aan het modernisme, het abstract-expressionisme, motieven van 'primitieve' uitingen, abstracte patronen en het feminisme refereren. Anders dan in de klassieke lineaire kunstgeschiedenis markeren zij geen afgebakende terreinen, maar vloeien de beelden in elkaar over in een rood-zwart-witte loop”.
Onbevooroordeeld kijken naar deze loop kan ik als kunsthistoricus niet. Wat me opvalt is niet de omschrijving zoals het SMBA die geeft, maar de losse, van categorisering ontdane, en tegelijk archaïsche overvloeiers, zoals die stammen uit het tijdvak van 30 jaar geleden. De historie van de kunstgeschiedenis is onontkoombaar, lijkt Sara van der Heide te willen zeggen, en dat geldt zowel voor de kunstenaar als voor de toeschouwer. Overigens staat er een verwant werk van haar in de tentoonstelling: zur Farbenlehre, dat sterk doet denken aan Mondriaan, en tegelijk aan het oude bekende televisie-testbeeld. De poot waarop het doek staat spreekt boekdelen.