Art Rotterdam 2010

Ook zo verward teruggekomen van de Artfair? Zo veel kunstwerken, zo veel namen, zo veel galerieën, zo weinig stromingen,zo veel onduidelijk, zo weinig tijd, zo geen sculptuur? Behalve dan Maartje Korstanje met een paar overtuigende dinosauruskoppen aan de wand van galerie Upstream, die ook iets te maken schijnt te hebben met Rob Voerman die nu een indrukwekkende tentoonstelling heeft in het Cobramuseum in Amstelveen. Of moet ik show zeggen in plaats van tentoonstelling? Want dat is wel een van de opvallendste kenmerken van deze Artfair: the show must go on en er is weinig ruimte om even 'intiem' te zijn met het kunstwerk. Hoe moet je in die kakafonie eigenlijk tot een keuze komen?

Deze mooie oude Heyboer hing zomaar aan de wand, in fel rood op een witte achtergrond, en hield keurig stand tegenover de langsschuifelende menigte.Het vervulde me enigszins met weemoed: was het toen niet allemaal eenvoudiger, overzichtelijker en vooral duidelijker wat Kunst nu eigenlijk was? Onzin natuurlijk, en vroeger was heus niet alles beter, en zoveel energie als ik nu ontmoette, was er zeker niet.

Aan de overkant van de straat, bij Object Rotterdam, wordt het contrast echt duidelijk: keurig ingerichte stands, koel en esthetisch als een meubelboulevard. Zeer smaakvol en weloverwogen design, sieraden, wandkleden en meubels, en nergens de chaotische inslag waarmee de Artfair daarnet op je inbeukte. Het publiek  is er opvallend mee in overeenstemming: veel strakke mantelpakjes, stemmige colberts en verzorgde kapsels. En de galeriehouders zijn volop in de weer om hun mooiste voorwerpen terug te leggen in de ladekasten, en er weer uit te halen.

Bijna 'minimal art', deze zwart-porseleinen (!) Sol LeWitt-achtige, maar speelsere en organischer vierkanten met hun schaduw op de smetteloze wand van Galerie Terra uit Delft. Keramiek met de pretentie van sculptuur en niet ten onrechte, want de maker Henk Wolvers is een buitengewoon keramist. Klein, fragiel, met een enorme uitwerking op de ruimte, ondanks het geringe formaat van nog geen 10 x 10 cm elk. 

Er was bijzonder veel te zien, verwarrend in verscheidenheid, en net als in de winkel van Jamin zeer moeilijk te kiezen. Oh ja, als er al een trend was, dan is het de voorliefde voor architektonische bouwsels van gebruikte materialen. En dan vergeet ik nog helemaal al die foto's te noemen, zo veel foto's, niet zomaar foto's, nee, kunstfoto's!