Op de foto staan van rechts naar links: Wilma Wegert, de kunstenaar Quinten Trentelman, Serge Sadocco en (onderin) Jeroen Damen.

Zij zijn druk in gesprek gewikkeld in het atelier 'Departerment' in Schagen, tijdens de laatste voorbereidingen voor de expositie 'Dualisme' in de galerie van Wilam en Serge.

Hier links staat op de foto het schilderij waarover wij spraken, en dat feitelijk symbool stond voor de expositie. Een gedeelte van de tekst uit het artikel luidt:

"Een moeilijk werk," zegt Damen na een tijdje kijken. "Een omslag in het werk van Quinten," stelt Wegert. De kunstenaar knikt: "Ik begon op de academie met het schilderen van mensfiguren. Maar ik ging steeds meer weglaten: terug naar een vereenvoudiging, naar de essentie. Zowel in onderwerpen als techniek. Ik wilde geen penseelstreken meer
laten zien bijvoorbeeldi' Hij lacht: "Ik heb heel wat gepoetst om het er zo naturel mogelijk uit te laten zien". Trentelman toont een ouder schilderij uit een vorige periode: figuratief en kleurrijk, vol vlakken. "Hierover zei een bevriende kunstenaar: 'het is zo compact, het is af'. En dat stoorde me opeens". "Aha" reageert Damen, "alsof de weg opeens uitgestippeld is." "Precies, ik ging nadenken over de grenzen die ik stel aan mijn werk. Mijn handschrift, signatuur was misschien wel een verzameling dogma's geworden. Het resulteerde in een nieuwe werkwijze, terug naar het experiment van net na de academie. Maar dat gaat natuurlijk in kleine stapjes."

Het tweede artikel werd geplubiceerd in het lente-nummer van 2011. Het gesprek vond plaats in de Mariakapel in de Achterstraat in Hoorn, een begrip in de internationale kunstwereld. Curator Josine Siderius en kunstenaar Wouter Sibum scheppen er deze jaren het stimulerende klimaat. "Maar weten Westfriezen wat hier gebeurt?" vraagt Jeroen Damen zich af.

"Ik denk niet dat iedereen weet waar Hotel MariaKapel voor staat", antwoord Josine, "hoewel de kapel natuurlijk al jaren in dienst staat van de kunst. Tijd om meer naar buiten te treden." In de hoge witte exporuimte waar het gesprek plaatsvindt, valt het licht door de grote kerkramen. Jeroen is benieuwd naar de plannen van het 'nieuwe stel in
de kapel' zoals hij ze lachend noemt. "Jullie zitten hier sinds januari 2010 en ook jullie stimuleren net als jullie voorgangers conceptuele kunst. Zijn dat projecten als van Anique Weve, die in haar werk 'Het Nieuwe Gezin' met vreemden een nieuwe familie vormde en daarmee een uitje naar Artis ondernam? Wat maakt zo'n project dan tot kunst?"

En dan heeft voor dit zomernummer al weer het derde gesprek plaatsgevonden, met galeriehoudster Anni en kunstenaar Raymond Bakker van galerie OOST 99 in Hoorn. Hier volgt weer een deel van de tekst:

Zeven maal per jaar stelt Anni een tentoonstelling samen voor Galerie OOST 99 in Hoorn. “Niet altijd thematisch, maar wel met een zekere samenhang tussen totaal verschillende kunstenaars. Ik stel samen op gevoel. Zoals ook deze expositie.” Jeroen loopt rond in de lichte galerieruimte tussen driedimensionale kunst en zeer diverse werken aan de muur, waaronder dertien werken van Studio 44-7 uit Den Haag. “Dus dit is het onderscheidend vermogen van Galerie OOST 99,” stelt hij vast. “Niet de kunstenaar bepaalt wat er hangt en hoe de ruimte wordt ingericht, maar de galeriehouder. Die bepaalt de essentie van de expositie en het karakter van de galerie.”

(...) Anni en Raymond zijn beiden gefascineerd door het werk van Cees van Rutten en Jos van den Berg. “Een bijzondere duo omdat beiden heel andere technieken gebruiken en totaal andere werken creëren,” vertelt Raymond aan Jeroen. “Mijn favoriet is dit witte monumentale werk van Jos van den Berg, genaamd Tenimbar. Dat is een eiland op de Molukken, waar ik vandaan kom. Boten spelen een grote rol, dat zie je in het doek. Jos reist graag, hij bezoekt afgelegen stammen in bijvoorbeeld Papoea. Hun vormentaal inspireert hem.” Maar de materie van het werk vindt je ook interessant,” constateert Jeroen. “Ja,” knikt Raymond, “het is grafisch, gelaagd door de krassen. Daar zit een gevoeligheid in die ik boeiend vind.”

Welk gevoel dat precies is, kunnen zowel Raymond als Anni niet verwoorden. Anni: “Dat is het mooie van kunst, dat moet je ervaren. En niet iedereen ervaart hetzelfde.” Gevoel is sowieso de grote gemeenschappelijke deler voor kunst, constateren ze. Jeroen: “Je wilt geraakt worden door een werk, of je nu publiek, galeriehouder, kunstenaar of kunsthistoricus bent.” Volgens Anni ontmoet je in het werk de kunstenaar. “Dan ontmoet je er twee in dit gezamenlijke schilderij,” stelt Jeroen.