The end of the end 2005
Esther Tielemans
Acryl en epoxy op paneel
Schiedam, Stedelijk Museum
Zo fantastisch mooi kan de apocalyps dus zijn.
Als deze hoogglans zonnestorm die raast naar de hoek van de zaal. Gloeiend gele vlekken schieten helle stralen de nachtruimte in. De storm ziedt met felrode, stralend witte en donker oranje kernen, terwijl ze onderin bevriest in overlopend groen naar ijsblauw. En dan, plotseling tegen de uiterste rand, ontmoet hij de spiegeling van zichzelf. In het gitzwarte, hoogglans paneel dat haaks de hoek omgaat, ontstaat hij opnieuw en breidt zich uit tot ver achter de wand van het museum. Hier begint een nieuwe ontdekking: dit schilderij is geen schilderij, en geen haaks tweeluik, maar het ontstaan van de ruimte. Eerbiedig op afstand blijven of dichtbij naderen is nu een belangrijke keuze, want binnenkomen betekent opgenomen worden in het heelal. Verstoor je dan niet het heilig vuur?
Abonneren
Rapporteer
Mijn reacties