In het weblog staan algemene artikelen over beeldende kunst, dingen, woorden, aanwezigheid.
 |
De rijkdom van Arte Povera, heet de tentoonstelling in Museum Kröller-Müller, die nog duurt nog tot en met zondag 7 april 2013. Vanaf de eerste zaal is die rijkdom pure beeldende schoonheid in spierwitte, van alle smetten gezuiverde ruimten. ‘Povera’ in de meest eigenlijke zin van het woord: zonder opsmuk en zonder verhullende symboliek. Elk beeld richt zich rechtstreeks tot de toeschouwer. Die ondergaat hoe het voelt om de vloer te delen met een beeld, hoe het beeld energie opwekt in zijn lichaam en de zaal een podium wordt waar hij rond doolt, gedreven door het beeld. |
|
| Canoa di Otterlo 1986 Gilberto Zorio triplex, hout, staal, verf, lak, rubbers, verkoperd staal, kopersulfaat, glas |
Nooit eerder ontmoette ons lichaam zó treffend het materiële beeld als tijdens deze periode in de jaren 70 van de twintigste eeuw.De tijd waarin energie het toverwoord was voor de bezieling van ons lichaam als huis van de geest. Energie als synoniem voor geestkracht. |
- Gegevens
 |
De tentoonstelling in Museum Beelden aan Zee, van het werk van Leo de Vries, duurt nog tot 20 januari 2013. Over de beeldhouwer is een monografie beschikbaar. Daarin schreef ik op verzoek een artikel over het beeld De Zwarte Weduwe.
In feite werk ik in het eerste stuk een begrip uit dat de Franse filosoof Merleau-Ponty betitelt als être-au-monde: in de wereld zijn. De jonge Canadese filosoof Alva Noë spreekt over presence: aanwezigheid. Dat begint zo: |
|
|
Zwarte Weduwe |
- Gegevens
Er was geen os en ook geen ezel in het stalletje van Betlehem, schrijft de huidige paus, Benedictus XVI, in het derde deel van zijn trilogie over het leven van Jezus. Dit laatste deel, dat aanstaande maandag in Nederland uitkomt, gaat over Jezus’ geboorte en kinderjaren. De paus is onfeilbaar, zoals we weten, en over het ontbreken van de dieren in het stalletje moeten wij hem wel geloven.
- Gegevens
 |
Verstomd stap ik, fototoestel in de aanslag, door het atelier in Oude Niedorp. Lomp en onhandig, omdat de enorme verandering nog niet wil doordringen. Allereerst is er de sfeerverlichting die tal van ‘hotspots’ aanlicht en een rustig overzicht verhindert. Waar te beginnen? Langs de mobiele wanden, die in een achthoek staan opgesteld of bij de bloemen, in het midden? Je kunt erheen lopen tussen de tafels door, die als een Griekse meander zijn opgesteld. Wat is hier gaande, waar is de vertrouwde chaos, welke krachten hebben hier ingegrepen? |
- Gegevens
 |
In het Louvre is op dit moment de tentoonstelling te zien : Raphaël, les dernières années, ofwel “Rafaël in zijn laatste jaren”. Een prachtige schilderijententoonstelling in samenwerking met het Prado.
Afb. hiernaast:
In Teylers Museum in Haarlem heet de tentoonstelling gewoon “Rafaël |
|
- Gegevens
 |
In het gezellige restaurant van Het Stedelijk Museum Kampen staat een groot beeld: een man die gebukt gaat onder de loodzware last van een wolk. De wolk is loodgrijs van kleur. De man schuifelt, stap voor stap, met lege handen die bijna de grond raken, voorwaarts. Hij is gekleed in een blauwe broek en een groene trui, zijn golvende haar onberispelijk op zijn schedel geplakt. Keurige zwarte herenschoenen. Als hij zich op zou richten, zou hij even groot zijn als wij. Onmiskenbaar een man van deze tijd. |
- Gegevens
in plaats van afstandelijk kijken
De uitbreiding van Het Stedelijk Museum Amsterdam door Benthem/Crouwel architecten
 |
Wat een ruimte! Dat is het eerste wat opvalt. Buiten staat een ‘slang’ voor de entreehal, binnen staan vier rijen dik de mensen voor de kassa’s. De massa is gekomen om ‘het’ Stedelijk te ervaren. En dan, eindelijk, door de klappoortjes die de entreekaart scannen, naar binnen. Wat een hal, is dit een vliegveld of een museum? |
|
- Gegevens
Wat me verontrust is hoe woorden woorden oproepen. Een woord zonder ander woord is niet zo veel. Dit in tegenstelling tot beelden. Een beeld zonder ander beeld is veel, heel veel, soms zelfs compleet.
De woorden die door beelden worden opgeroepen vermengen zich met woorden die al liggen te wachten in mij. Ze zien hun kans schoon en brengen de hele boel in de war. Daarom is het belangrijk me te houden aan een scherp zien, en me bij alle woorden af te vragen: is dit echt wat het beeld oproept?
- Gegevens
 |
Daar staat ie dan, negentig kilometer verwijderd van het dichtstbijzijnde strand, Neptunus, gebieder van de zee. Midden in Bologna, boven op een fontein, dat wel. Er komt zelfs water uit tijdens de hittegolf deze zomer. De fontein staat op de Piazza Nettuno, midden in de oude stad en is ontmoetingsplek voor jong en oud, bewoner en toerist. Al eeuwen. Van brons staat Neptunus op marmer, in de stralende zon, in hoog contrast tegen de felblauwe lucht. Met een arm vooruit, de hand gestrekt, de vingers uitgespreid, zelfbewust en onaantastbaar, de golven tot kalmte te manen. |
- Gegevens
 |
Overweldigend. Dat is het woord waarmee je deze Documenta(13) het best kunt omschrijven. Het aantal kunstenaars (188) is overstelpend, het aantal locaties ( 8 tentoonstellingsgebouwen, 19 ‘terzijdes’ en 51 parklocaties), het aantal pagina’s in de ‘Gids’ (Begleitbuch 537 pp.) en tenslotte het intellectuele niveau van zowel de kunstrecensies in Das Begleitbuch als de teksten van hoofdcuratorin Carolyn Christov-Bakargiev zelf. Maar laat je er niet door weerhouden en ook niet door de vaak negatieve recensies. Ga er zelf heen. Er is heel veel te genieten en heel veel te overdenken en heel veel de moeite waard en heel veel meer te zeggen dan welke recensie ook kan samenvatten. Ga heen en verrijk jezelf! |
- Gegevens