In het weblog staan algemene artikelen over beeldende kunst, dingen, woorden, aanwezigheid.
De open ateliers van de Rijksacademie
Opwinding maakt zich van ons meester. we bezoeken de open ateliers van de rijksacademie in Amsterdam. Dat doen we al jaren. We verwachten er de toekomst.Het is niet zo logisch dat wij er altijd heengaan. Want het voelt niet helemaal lekker. Je bent er eigenlijk een soort voyeur, die binnen kijkt bij kunstenaars die daar eigenlijk nog niet klaar voor zijn.De rijksacademie is geen galerie. Het gaat hier niet om kant-en-klare producten van kunstenaars die hun weg al hebben gevonden. Nee, hier heerst de twijfel. Af is er niets, gereed is er nooit. Hoogstpersoonlijke ontwikkeling krijgt aandacht en daar loop je tussendoor. Je bent getuige van een gebeuren en je vraagt je af: wat bezielt deze mens om dit te proberen, met dit materiaal, deze techniek, in deze vorm? Vaak is de toekomst ook hier op zijn best, een knappe voortzetting van het verleden, ambachtelijk en soms herkenbaar.
- Gegevens
' Zoek er maar een uit,' zegt Jan gul. Ik laat mijn blik vervolgens dwalen langs de ontelbare schilderijen van veel verschillende maten. Van zeer klein, pakweg 10 x 10 cm tot 40 x 50 cm. Er hangen er wel 100 op een witte verplaatsbare wand.
- Gegevens
Het Stierengevecht als beeldspraak
Dit is ongeveer de volgorde:
eerst zag ik op een houten blad een Louis XV-tafeltje met een zwart bovenblad: onmiddellijk moest ik denken aan een klassieke vleugel, zo’ n platliggende piano. Dat komt denk ik doordat een vleugel ook altijd van boven zwart is en voor mijn gevoel topzwaar. De Lodewijk stijl wordt gekenmerkt door topzware meubelen, stoelen, kasten, tafels, die omhoog gedragen worden door elegant gestoken uitlopende pootjes. Hoe later, des te speelser en lichter. A-symmetrisch krijgt het de naam rococo, dat wij tegenwoordig aanzien voor overdadige sierlijkheid en versiering.
- Gegevens
18 beeldhouwers bij RAM
Voordracht bij de opening van de tentoonstelling sCULpTUUR in RAM Rotterdam
09-11-2014 17:00uur
Dames en Heren,
Op de uitnodiging, die ik voor deze opening ontving, staat in hoofdletters CULTUUR. Daar doorheen in kleine letters een aanvulling, die leest als sculptuur: sCULpTUUR. Je zou het kunnen interpreteren als: “CULTUUR is de hoofdzaak, en sculptuur komt daar uit voort”. Misschien is dat wel het uitgangspunt geweest bij het samenstellen van deze tentoonstelling. Als dat zo is, wil ik me eerst maar eens afvragen wat cultuur is, voordat ik het over sculptuur kan hebben.
- Gegevens
De illusie van de werkelijkheid
DordtYart 2014, Artist in Residence: Kay Schuttel
Het is zaterdag 27 september 2014. In de hal van DordtYart beklimmen we de ijzeren trap en komen op de eerste verdieping, in een ruimte van ca. 20x 20 meter. De ruimte ligt aan de voor- en zijkant aan de straat met ramen die uitkijken op de Merwede.In de ruimte hebben drie kunstenaars hun architecturale werk opgesteld. Een van hen is Kay Schuttel (1985).
In de hoek bij de ramen heeft ze op ooghoogte een IPad opgehangen, die life verbonden is met de buitenwereld, om precies te zijn met zicht op een pad dat vanaf DortYart naar de Merwede loopt, circa honderd meter vanaf dit gebouw.
In het echt zien we hetzelfde, alleen op ware grootte. Het wandelpad, dat vanaf de weg voor het pand langs loopt, eindigt bij het water. Er staan wat houten keten op de kade en er lopen wat mensen. Datzelfde zien we dus ook op de monitor van de IPad. Het maakt ons nieuwsgierig, wat is er zo boeiend aan het uitzicht, dat het ook nog eens te volgen is op een schermpje? Dan zien we onder de Pad drie koptelefoons hangen. Als we ze opzetten, verschijnt uit het niets een jonge vrouw met woest opgestoken haren die iets pakt en daarmee in hoog tempo wegloopt.
- Gegevens
Homenaje a Bach 1996
Terracotta, H = ca. 40 cm
Eduardo Chillida
S.Sebastian, Chillida Leku
Het Mandarte-weblog "Meer Zien In Moderne Kunst" heeft bestaan van juli 2007 tot en met september 2014.
In die periode zijn er tal van korte artikelen verschenen over veel verschillende onderwerpen, zolang het maar iets te maken had met beeldende kunst.
Het waren vooral achtergrondartikelen bij de cursussen, lezingen en excursies van Mandarte.
Ik ging me naarmate mijn proefschrift vorderde, steeds meer toeleggen op beeldhouwkunst.
In 2014 startte ik daarom een nieuw weblog: sculptuur
Daar stel ik telkens één sculptuur centraal.
Dat is toch wel het minste dat ik kan doen tegenover alle energie en concentratie, die het maken van een sculptuur kost.
Daarnaast blijft er het denken óver sculptuur en beeldende kunst in bredere zin.
Zoals over begrippen als dingen, woorden en aanwezigheid.
Die artikelen blijven voorlopig hier.
Ik hoop dat u ze blijft lezen.
En dat u af en toe reageert.
- Gegevens
Dames en Heren,
Ik denk wel dat iedereen hier aanwezig, het werk van Tom Claassen kent. Bijvoorbeeld de beroemde olifanten bij Almere, of het paard in Utrecht. Natuurlijk kennen we ook allemaal de liggende houten mannen in het Kröller-Müller en de hangende houten mannen in de Anningahof. Dan is er nog de kwijlende hond in Tilburg en niet te vergeten de twee ongelooflijk zittende zwarte sneeuwmannen op Schiphol. U hoort het al: wat al die beelden gemeen hebben is een naam, en die naam zegt iets over wat je ziet. Het is niet alleen een naam, het benoemt tegelijkertijd het onderwerp. Daar komt nog iets bij: al deze beelden kennen wij omdat ze gewoon buiten, niet in een museum staan. Zomaar ergens langs de snelweg, op een plein, of in een beeldentuin, in een stadspark of op een luchthaven. Zelfs kennen we een nijlpaard van Tom Claassen in een sluis in Amsterdam. Gewoon buiten, in wat wij, kunsthistorici noemen: de openbare ruimte.
- Gegevens
Dames en heren, Geachte familie, Vrienden en vriendinnen,
Beste Maartje,
“Maartje Korstanje ontvangt de culturele prijs van de stad Goes”.
Even in laten werken: de culturele prijs. Niet: de kunstprijs, ook niet: de prijs voor de beeldhouwkunst, nee de prijs voor de cultuur. Iets voor iedereen dus, voor alle mensen, want alle mensen samen zijn de cultuur. En de prijs is bedoeld voor iets wat alle mensen raakt, niet alleen de kunstliefhebbers of beeldhouwfans.
- Gegevens
|
|
Van ballet ben ik gaan houden door Rodin. Hij wees op het belang ervan, de schoonheid en de betekenis voor sculptuur. Hoewel die betekenis pas later door mij begrepen werd, het ging eerst vooral om de schoonheid. Misschien was het de fameuze studie naar Nijinsky, misschien waren het de tere, snelle aquarellen, zoals zijn serie Cambodjaanse dansers, die hij tekende in Marseille. De danser Nijinsky (?) 1912 |
- Gegevens
 |
Petrified Nike 2011-2012 Soms brengt een kunstwerk je van je stuk. Nog voor je het goed bekeken hebt roept het al een emotie in je op. Wetenschappers maken onderscheid tussen emotie en gevoel: emotie is je lichamelijke reactie: je hart klopt sneller, je bloost, je raakt opgewonden. Gevoel komt daarna, het is het bewust worden van je emotie, dat het tot je doordringt dat je opgewonden bent, of verlegen. |
- Gegevens
 |
Nou is een beeldhouwwerk of sculptuur natuurlijk niet zomaar een ‘ding’. Het is geen trein, geen schilderij en geen foto. Het is geen gebruiksvoorwerp. Je kunt er niet in rondrijden, of een sinaasappel mee uitpersen. Je kunt het niet gebruiken. Een sculptuur heeft – vaak – een speciale bedoeling. | |||||||||||||||||||
- Gegevens
Een beeldhouwwerk, of sculptuur, is altijd een ding. Het is altijd iets dat gemaakt is van materiaal. Iets dat bestaat omwille van zichzelf. Iets dat op de eerste plaats zichzelf is. Zoals ons lichaam op de eerste plaats ons lijf is, en niet de drager van ons hoofd.
- Gegevens