De eerste filmdag: het atelier van André Volten
In Amsterdam-Noord tussen de nieuwe, hippe gebouwen ligt het atelier van André Volten.
Van het atelier wordt binnenkort een prachtig museum gemaakt waar zijn werk te zien is.
- Details
Homenaje a Bach 1996
Terracotta, H = ca. 40 cm
Eduardo Chillida
S.Sebastian, Chillida Leku
Het Mandarte-weblog "Meer Zien In Moderne Kunst" heeft bestaan van juli 2007 tot en met september 2014.
In die periode zijn er tal van korte artikelen verschenen over veel verschillende onderwerpen, zolang het maar iets te maken had met beeldende kunst.
Het waren vooral achtergrondartikelen bij de cursussen, lezingen en excursies van Mandarte.
Ik ging me naarmate mijn proefschrift vorderde, steeds meer toeleggen op beeldhouwkunst.
In 2014 startte ik daarom een nieuw weblog: sculptuur
Daar stel ik telkens één sculptuur centraal.
Dat is toch wel het minste dat ik kan doen tegenover alle energie en concentratie, die het maken van een sculptuur kost.
Daarnaast blijft er het denken óver sculptuur en beeldende kunst in bredere zin.
Zoals over begrippen als dingen, woorden en aanwezigheid.
Die artikelen blijven voorlopig hier.
Ik hoop dat u ze blijft lezen.
En dat u af en toe reageert.
- Details
Dames en Heren,
Ik denk wel dat iedereen hier aanwezig, het werk van Tom Claassen kent. Bijvoorbeeld de beroemde olifanten bij Almere, of het paard in Utrecht. Natuurlijk kennen we ook allemaal de liggende houten mannen in het Kröller-Müller en de hangende houten mannen in de Anningahof. Dan is er nog de kwijlende hond in Tilburg en niet te vergeten de twee ongelooflijk zittende zwarte sneeuwmannen op Schiphol. U hoort het al: wat al die beelden gemeen hebben is een naam, en die naam zegt iets over wat je ziet. Het is niet alleen een naam, het benoemt tegelijkertijd het onderwerp. Daar komt nog iets bij: al deze beelden kennen wij omdat ze gewoon buiten, niet in een museum staan. Zomaar ergens langs de snelweg, op een plein, of in een beeldentuin, in een stadspark of op een luchthaven. Zelfs kennen we een nijlpaard van Tom Claassen in een sluis in Amsterdam. Gewoon buiten, in wat wij, kunsthistorici noemen: de openbare ruimte.
- Details
Dames en heren, Geachte familie, Vrienden en vriendinnen,
Beste Maartje,
“Maartje Korstanje ontvangt de culturele prijs van de stad Goes”.
Even in laten werken: de culturele prijs. Niet: de kunstprijs, ook niet: de prijs voor de beeldhouwkunst, nee de prijs voor de cultuur. Iets voor iedereen dus, voor alle mensen, want alle mensen samen zijn de cultuur. En de prijs is bedoeld voor iets wat alle mensen raakt, niet alleen de kunstliefhebbers of beeldhouwfans.
- Details
|
|
Van ballet ben ik gaan houden door Rodin. Hij wees op het belang ervan, de schoonheid en de betekenis voor sculptuur. Hoewel die betekenis pas later door mij begrepen werd, het ging eerst vooral om de schoonheid. Misschien was het de fameuze studie naar Nijinsky, misschien waren het de tere, snelle aquarellen, zoals zijn serie Cambodjaanse dansers, die hij tekende in Marseille. De danser Nijinsky (?) 1912 |
- Details
 |
Petrified Nike 2011-2012 Soms brengt een kunstwerk je van je stuk. Nog voor je het goed bekeken hebt roept het al een emotie in je op. Wetenschappers maken onderscheid tussen emotie en gevoel: emotie is je lichamelijke reactie: je hart klopt sneller, je bloost, je raakt opgewonden. Gevoel komt daarna, het is het bewust worden van je emotie, dat het tot je doordringt dat je opgewonden bent, of verlegen. |
- Details
 |
Nou is een beeldhouwwerk of sculptuur natuurlijk niet zomaar een ‘ding’. Het is geen trein, geen schilderij en geen foto. Het is geen gebruiksvoorwerp. Je kunt er niet in rondrijden, of een sinaasappel mee uitpersen. Je kunt het niet gebruiken. Een sculptuur heeft – vaak – een speciale bedoeling. | |||||||||||||||||||
- Details
Een beeldhouwwerk, of sculptuur, is altijd een ding. Het is altijd iets dat gemaakt is van materiaal. Iets dat bestaat omwille van zichzelf. Iets dat op de eerste plaats zichzelf is. Zoals ons lichaam op de eerste plaats ons lijf is, en niet de drager van ons hoofd.
- Details
 |
| Wat te denken van deze wand in het museum De Fundatie in Zwolle? Vijf werken van Marino Marini, allemaal even indrukwekkend. Verwijzingen naar Federico Fellini en Pablo Picasso in krachtige, besliste lijnen en uitgewoekerde vlakken: de beeldhouwer waagt zich ook op het platte vlak. |
- Details
|
|
Het narcoticum van onze tijd heet ‘snelheid’ staat er in keurige letters geschreven op een deur, die met schoolbordverf is behandeld. Daaronder schuivend tergend langzaam krasdia’s uit de 70er jaren langs, terwijl Hans trompet speelt als echo op muziek die ergens anders vanuit de ruimte klinkt. Een filmloop uit de beginjaren van de automobiel, herhaalt in het huisje eindeloos een racewagen, die in de strobalen langs het circuit terechtkomt. Intussen omwikkelen Jan en Silvia het houten Dwaal Huis met folie. Een performance van trage acties, die, integraal gefilmd door Bert, dadelijk op de Facebook pagina ‘Dwaal Huis’ zal verschijnen. (https://www.facebook.com/dwaal.huis) | |
- Details
 |
Is dit een biddende figuur? Weggelopen van een Italiaans renaissance schilderij? Deze mensachtige is er een in een complete installatie vol vreemde wezens. Ze zijn gemaakt van in plastic afgegoten gezichten, handen en voeten, die op constructies van betonijzer zijn gemonteerd. Over de constructies zijn plastic repen als geplette fietsbanden gedrapeerd. Het zijn geen lichamen, want de constructies zijn geen skeletten, en de plastic repen bedekken geen inwendige organen en spieren. Als laatste bewerking werd het geheel in één loodgrijze verfkleur gespoten. | |
| Venetians 2013 Pawel Althamer IJzer/plastic detail |
‘Aliens’ noemt de beeldhouwer ze in een interview, en ‘wij zijn een bemanning van een ruimteschip’ zegt hij in dezelfde ademtocht. Kortom: wij zijn die vreemdelingen, die buitenaardse wezens. |
- Details
 |
Waarom is deze sculptuur op de Biënnale dan wel kunst? Daarover gaat het in dit artikel. Had ik maar beter gekeken, denk ik nu. Drie keer ben ik bij het beeld geweest en de details doemen vluchtig op en verdwijnen dan weer snel uit mijn herinnering. Ik kan ze niet vasthouden en alleen mijn gevoel van daar nog herinneren. Ooit antwoordde een cursiste me, toen ik zei dat ik zo hebberig was dat ik die beelden wilde bezitten: ‘maar als je ze eenmaal gezien hebt, zijn ze toch al van jou?’ Dat is dus niet zo, blijkt nu. Sculptuur is belangrijk door zijn aanwezigheid. Een beeldhouwwerk is gemaakt om bij je te zijn. Foto’s en herinneringen zijn niet voldoende. |
|
| Matthew Monahan Hephaestus 2013 Staal en gepatineerd brons H= ca. 450cm |
- Details
 |
Terug uit een zonovergoten Venetië, na een opmerkelijk overvolle Biënnale, is de vraag: wat was daar nu écht belangrijk? Wat voegt deze Biënnale toe aan de beeldende kunst van onze tijd en aan onze visie daarop? Er zijn in het centrale paviljoen en in de Arsenale nogal wat beeldende uitingen te zien die echt geen kunst zijn. En dus wordt er een hoogst gevaarlijk spel gespeeld rond de vraag: ‘wat is kunst’? |
|
| Aleister Crowley Tarotkaart De Zon (detail) |
- Details
Hieronder staat de inleiding die ik uitsprak
op zondag 8 september 2013 bij de opening van
Jan Radersma en Wijnand Zijlmans
bij de Villa Stille Wille
De Villa Stille Wille
Beeldenbos en Kunstpaviljoen
Beekersberg 5
5066 CT Moergestel
Openingstijden: zaterdag en zondag 13.00-18.00 uur,
door de week op telefonische afspraak 013-5132945
- Details
 |
Soms blijkt dat een kunstwerk al jaren in je ligt te sluimeren. Het kan worden gewekt door een onverwachte ontmoeting. Dan verschuift het van zijn onbestemde innerlijke plek naar een verzameling die je onbedoeld, maar uitermate zorgvuldig, in je binnenste opbouwt. Als het kunstwerk zich daar voegt komt die verzameling heel even vol in je bewustzijn en raak je stil van ontroering. De verzameling die jij bent, is rijker geworden. |
- Details
 |
Zondag 12 mei 2013. Moederdag. Bosgebouw ‘Het Genie’ naast de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos. De aftrap van de openluchttentoonstelling in het Amsterdamse Bos, wordt gedaan door Sya van ’t Vlie. Zij spreekt als eerste tijdens het symposium met als onderwerp 'Wat is Natuurkunst?' Na haar volgen nog drie sprekers: Henk van Bennekum, Adri de Fluiter en Johan Sietzema, alle drie beeldhouwers. De sfeer is goed, het publiek - 50 man, waarvan de helft beeldhouwers, luistert en discussieert geïnteresseerd. |
- Details
Pagina 2 van 17
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Weblog