Petrified Nike  2011-2012 Karin Arink Gekleurd en blank porselein, gebakken klei en textiel 70 x 70 x 45 cm Collectie kunstenaar Soms brengt een kunstwerk je van je stuk. Nog voor je het goed bekeken hebt roept het al een emotie in je op. Wetenschappers maken onderscheid tussen emotie en gevoel: emotie is je lichamelijke reactie: je hart klopt sneller, je bloost, je raakt opgewonden. Gevoel komt daarna, het is het bewust worden van je emotie, dat het tot je doordringt dat je opgewonden bent, of verlegen. Hoe dan ook gaat het om ervaren, in de betekenis van gewaar worden. Dat heeft te maken met leren-door-ondervinding. Iets opnieuw tot je toelaten dat ooit eerder heeft plaatsgevonden en je dat (opnieuw) bewust worden. Beeldhouwkunst maakt daar bij uitstek gebruik van. En Karin Arink ook.

Details

Geschreven: 25 maart 2014

Nou is een beeldhouwwerk of sculptuur natuurlijk niet zomaar een ‘ding’. Het is geen trein, geen schilderij en geen foto. Het is geen gebruiksvoorwerp. Je kunt er niet in rondrijden, of een sinaasappel mee uitpersen. Je kunt het niet gebruiken. Een sculptuur heeft – vaak – een speciale bedoeling.

Details

Geschreven: 22 maart 2014

Een beeldhouwwerk, of sculptuur, is altijd een ding. Het is altijd iets dat gemaakt is van materiaal. Iets dat bestaat omwille van zichzelf. Iets dat op de eerste plaats zichzelf is. Zoals ons lichaam op de eerste plaats ons lijf is, en niet de drager van ons hoofd.

Details

Geschreven: 21 maart 2014

Wat te denken van deze wand in het museum De Fundatie in Zwolle? Vijf werken van Marino Marini, allemaal even indrukwekkend. Verwijzingen naar Federico Fellini en Pablo Picasso in krachtige, besliste lijnen en uitgewoekerde vlakken: de beeldhouwer waagt zich ook op het platte vlak.

Details

Geschreven: 08 december 2013

Details

Geschreven: 28 oktober 2013

		Is dit een biddende figuur? Weggelopen van een Italiaans renaissance schilderij? Deze mensachtige is er een in een complete installatie vol vreemde wezens. Ze zijn gemaakt van in plastic afgegoten gezichten, handen en voeten, die op constructies van betonijzer zijn gemonteerd. Over de constructies zijn plastic repen als geplette fietsbanden gedrapeerd. Het zijn geen lichamen, want de constructies zijn geen skeletten, en de plastic repen bedekken geen inwendige organen en spieren. Als laatste bewerking werd het geheel in één loodgrijze verfkleur gespoten.
Venetians 2013 Pawel Althamer IJzer/plastic detail		‘Aliens’ noemt de beeldhouwer ze in een interview, en ‘wij zijn een bemanning van een ruimteschip’ zegt hij in dezelfde ademtocht. Kortom: wij zijn die vreemdelingen, die buitenaardse wezens.

Details

Geschreven: 21 oktober 2013

		Waarom is deze sculptuur op de Biënnale dan wel kunst?  Daarover gaat het in dit artikel. Had ik maar beter gekeken, denk ik nu. Drie keer ben ik bij het beeld geweest en de details doemen vluchtig op en verdwijnen dan weer snel uit mijn herinnering. Ik kan ze niet vasthouden en alleen mijn gevoel van daar nog herinneren. Ooit antwoordde een cursiste me, toen ik zei dat ik zo hebberig was dat ik die beelden wilde bezitten: ‘maar als je ze eenmaal gezien hebt, zijn ze toch al van jou?’ Dat is dus niet zo, blijkt nu. Sculptuur is belangrijk door zijn aanwezigheid. Een beeldhouwwerk is gemaakt om bij je te zijn. Foto’s en herinneringen zijn niet voldoende.
Matthew Monahan Hephaestus 2013 Staal en gepatineerd brons H= ca. 450cm

Details

Geschreven: 08 oktober 2013

		Terug uit een zonovergoten Venetië, na een opmerkelijk overvolle Biënnale, is de vraag: wat was daar nu écht belangrijk? Wat voegt deze Biënnale toe aan de beeldende kunst van onze tijd en aan onze visie daarop? Er zijn in het centrale paviljoen en in de Arsenale  nogal wat beeldende uitingen te zien die echt geen kunst zijn.  En dus wordt er een hoogst gevaarlijk spel gespeeld rond de vraag: ‘wat is kunst’?
Aleister Crowley Tarotkaart De Zon (detail)

Details

Geschreven: 02 oktober 2013

Hieronder staat de inleiding die ik uitsprak
op zondag 8 september 2013 bij de opening van
Jan Radersma en Wijnand Zijlmans
bij de Villa Stille Wille

De Villa Stille Wille
Beeldenbos en Kunstpaviljoen
Beekersberg 5
5066 CT Moergestel

Openingstijden: zaterdag en zondag 13.00-18.00 uur,
door de week op telefonische afspraak 013-5132945

Details

Geschreven: 02 september 2013

Soms blijkt dat een kunstwerk al jaren in je ligt te sluimeren. Het kan worden gewekt door een onverwachte ontmoeting. Dan verschuift het van zijn onbestemde innerlijke plek naar een verzameling die je onbedoeld, maar uitermate zorgvuldig, in je binnenste opbouwt. Als het kunstwerk zich daar voegt komt die verzameling heel even vol in je bewustzijn en raak je stil van ontroering. De verzameling die jij bent, is rijker geworden.

Details

Geschreven: 12 juni 2013

Zondag 12 mei 2013. Moederdag. Bosgebouw ‘Het Genie’ naast de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos. De aftrap van de openluchttentoonstelling in het Amsterdamse Bos, wordt gedaan door Sya van ’t Vlie. Zij spreekt als eerste tijdens het symposium met als onderwerp 'Wat is Natuurkunst?' Na haar volgen nog drie sprekers: Henk van Bennekum, Adri de Fluiter en Johan Sietzema, alle drie beeldhouwers. De sfeer is goed, het publiek - 50 man, waarvan de helft beeldhouwers, luistert en discussieert geïnteresseerd.

Details

Geschreven: 13 mei 2013

		Bijna wulps. Maar toch star. Een raadsel. Een voorwerp zonder functie. Het houdt de aandacht vast, omdat elk onderdeel zichzelf is, maar in een onnatuurlijke samenhang. Het zou om moeten vallen. Jammer genoeg maakt de foto het plat. Op de afbeelding kun je niet goed zien dat het onderste deel van de tak schuin naar voren komt. Door een soort halve knoop in de tak verandert hij van richting. Maar het is geen knoop, de tak raakt zichzelf nergens. Het is een respectvol ‘pardon meneer, mag ik u even passeren’ van de tak tegen zichzelf. Hij had zich niet door zichzelf heen kunnen werken, als het bovenste of onderste bolletje er al op had gezeten.
Zonder titel, 2013 Klaus Baumgärtner hout beschilderd hoogte = 29 cm		Zo vertellen de ronde bolletjes ons dat er eens een takje was, dat met zichzelf in de knoop was geraakt. Het had zichzelf niet meer in de hand. Dat moest nu echt eens afgelopen zijn Dus werd het verankerd en afgetopt.

Details

Geschreven: 07 mei 2013

Wit (Ex-voto’s) Katrien Vogel Papier maché (?) h = ca. 260 cm Dit is de eerste sculptuur die je ziet wanneer je de Oude Kerk in Amsterdam binnen loopt. Het is meer dan twee meter hoog, hangt tegen een witgepleisterde muur, midden onder een gotisch raam, niet ver van een kolom. Het doet denken aan knekels en een druiventros. Het is gemaakt door Katrien Vogel. Ik schreef al eerder over werk van haar op dit weblog, in 2008, en daarna elk jaar weer.

Details

Geschreven: 10 april 2013

Hoe pak je dat aan, meer dan veertig moderne kunstwerken in één oude kerk? En wat voor een kerk: Nederlands meest roemruchte, dé Oude kerk, in het hart van Amsterdams ‘red light district’. Het wemelt er van toeristen die netjes hun entree betalen om het godshuis in deze liederlijke stad te zien, en de - heerlijk verwarmde - toiletten te bezoeken. Dit godshuis is nu een tempel voor de kunst, de kunst van het Beeldhouwerscollectief ABK, nog tot en met zondag 14 april.

Details

Geschreven: 05 april 2013

Unintentionally Keloid 2011 Berlinde De Bruyckere Mensen deinzen terug voor het beeld. Wat hangt daar nou? Oh wat gruwelijk, is het  vlees? Nee joh, het is toch geen vleeshaak. En dat bloed is niet echt. Goddank. Maar het lijkt wel echt op vlees, alleen zit er iets anders tussen. Is dat van een paardenzadel? Dichterbij, kijken, ruiken, afblijven. Het is afstotelijk en meeslepend tegelijk. Als je het eenmaal hebt zien hangen laat het je niet meer los.

Details

Geschreven: 23 maart 2013