 |
Villa Le Chalutier |
 |
Zo is er als je binnenkomt eerst het voormalige atelier, een grote ruimte met daarboven een glazen zadeldak. Op de balkjes die het voormalige plafond droegen, zie je kleine mannetjes staan, keurig in pak met attaché koffer. | |
 |
Recht daaronder is een grote zandbak aangebracht, waarin talloze figuurtjes staan, sommige op het zand, anderen half of bijna helemaal verzonken. Alsof ze daar van boven naar beneden gesprongen zijn in deze zandvloer. | |
 |
Het zijn allemaal ‘heertjes’, vrouwen ontbreken. Ze hebben allemaal een zwemband rond hun heupen, over hun kleding. Sommige zwembanden zijn kinderlijk, met een eendenkop voorop, andere zijn gewoon kaal, als opgeblazen autobanden. Zo zijn de mannen dus voorbereid op de vloedgolf, waarop ze kennelijk staan te wachten. Want ze doen niets, staren op een enkeling na allemaal dezelfde richting uit, alsof ze hebben begrepen dat het gevaar daarvandaan komt. | |
 |
De installatie zit vol grimmige details, zoals deze legerfiguur in een rupsvoertuig, die ondanks zijn rupsbanden in het zand is weggezonken. | |
 |
Of deze twee, die zich met behulp van hun attaché koffer boven het zand in leven proberen te houden, terwijl de een op de rug van de ander is geklommen. Vermoedelijk hadden ze geen zwemband om en is het zand geen gewoon zand maar drijfzand, dat ieder op zijn eigen tijd verzwelgt. | |
 |
In een andere ruimte van de villa zien we - nu gekleurde- figuurtjes op dezelfde manier in het water staan. Het water is inktzwart gemaakt met behulp van grafiet, zodat het vlekkerig en ondoorzichtig is, alsof het een olieplas betreft. | |
 |
Boven de waterinstallatie hangen kleurenfoto’s van de zandinstallatie, alsof de kunstenaar wil zeggen dat er geen ontkomen aan is, dat als je niet verzinkt in het zand, je zult verzinken in de vloeistof. En dat je niet anders kunt dan wachten en hopen op redding, ook al is niet duidelijk of die wel komt. De ‘waterzaal’ heeft Isaac Cordal speciaal gemaakt voor Beaufort04 en draagt de titel ‘Waiting for Climate Change’. |
|
 |
In de villa hangen en staan nog veel meer werken van Cordal, allemaal nog geen 30 cm hoog, soms verstopt in openstaande kastjes of nonchalant op een schoorsteenmantel gezet. Deze is bijzonder, omdat het een reliëf is, een tot leven gebrachte foto in een ouderwetse, vergulde lijst. | |
 |
Van voren gezien is het een groep ‘witte boorden’ waarvan er twee een afstandbediening in de hand lijken te hebben, waarmee ze iets doen waar de rest van de figuren gespannen naar uitkijkt. | |
 |
Een ander opvallend beeld vond ik deze kleine man op zijn goudgeschilderde middeleeuwse sokkel. Hij is in totaal nog geen 20cm hoog. Samen met zijn metgezel heeft hij zich neergelaten op dit kleine draagvlak, berustend. Berusting is wat van al deze werken van Cordal uitstraalt. Afwachten wat de toekomst brengt, die groter is dan de uitgebeelde mensen zelf en waarop ze geen invloed lijken te hebben. Alsof ze nu al allemaal slachtoffer zijn zonder te kunnen ingrijpen, of juist omdat ze niet ingrijpen en de hoop op verandering hebben opgegeven? |
Abonneren
Rapporteer
Mijn reacties