"Een esthetische beschouwing van kunst schiet tekort, omdat ze het zwaartepunt 
In het weblog staan algemene artikelen over beeldende kunst, dingen, woorden, aanwezigheid.
De tentoonstelling My World in het Singer Museum in Laren bevestigt mijn verwarring. Er is ongelooflijk veel moois te zien, maar weinig ervan voelt vertrouwd. Geen wonder, er zijn zo’n honderd en zeventig kustwerken uit de hele wereld. En terwijl wij in het tijdperk leven van ‘het verhaal’ herken ik bij veel exotische kunstwerken het verhaal niet. Dus besluit ik in ieder geval de catalogus te kopen, zodat ik straks, rustig thuis, de werken nog eens kan zien en achtergrondinformatie kan proberen te vinden die de werken dichterbij brengen.
- Gegevens
Lees meer: William Kentridge in My World in het Singermuseum Laren
Hoe kan ik weten wat ik denk, totdat ik zie wat ik zeg?
How can I tell what I think till I see what I say?
- Gegevens
Signaal 1 en 2 van Carel Visser zijn op een vreemde plek terecht gekomen, en wel in de oostelijke tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam. Een schrille tegenstelling met de plaats waarvoor ze ooit zijn ontworpen.
"Net als de vormen van het weten construeren politiek en kunst ‘ficties’, dat wil zeggen materiële herschikkingen van tekens en beelden, van de verbanden tussen wat we zien en wat we zeggen, tussen wat we doen en wat we kunnen doen."
(Rancière, Jacques; (2000) Het delen van het zintuiglijk waarneembare in: Het esthetische denken Amsterdam, Valiz 2007,
p. 62 (Oorspronkelijk : Le partage du sensible, Esthetique et politique (2000) Parijs, ©Éditions La fabrique.)
- Gegevens
Er staan een aantal beelden van Lee Ufan (1936) in de Rijksmuseumtuinen.
Het derde beeld dat we tegenkomen heet Dialogue.
Het gaat over "relaties"
Daarom vergelijken we Dialogue met het beeld Relatum in de beeldentuin van Kröller-Müller in Otterlo
Ook voor Joep
- Gegevens
Er staan een aantal beelden van Lee Ufan (1936) in de Rijksmuseumtuinen.
Het tweede beeld dat we tegenkomen heet 'Kiss".
Het gaat over samen "zijn"
Voor Joep
- Gegevens
Lees meer: Lee Ufan in de tuinen van het RMA (2) Samen 'zijn'
Er staan een aantal beelden van Lee Ufan (1936) in de Rijksmuseumtuinen. Bovendien is er net een gerestaureerd dubbelbeeld, Signaal 1 en 2 uit 1964 van Carel Visser geplaatst. Die staan vlakbij een Ufan, aan de oostzijde (de Hobbemakade) van het museum. Van Ufan staat al heel lang een beeld Relatum in het Kröller-Müller museum. Het is uit 1979-80, beduidend ouder dan de ‘Relatum’-serie nu in Amsterdam. Zowel de Relatum uit 1979 van Lee Ufan als het dubbelbeeld uit 1964 van Carel Visser worden door de musea gecategoriseerd als Minimal Art.
- Gegevens
Losnaaien van gehuurde cultuur
Een van de jonge kunstenaars die ik regelmatig volg, is Tenant of Culture. Dat is nauwelijks te vertalen maar betekent zo veel als huurder van de cultuur. Het is feitelijk een pseudoniem voor Hendrickje Schimmel (1990). Zij heeft een tentoonstelling bij Fons Welters in Amsterdam en het is niet haar eerste daar (2).
- Gegevens
Politieke stellingnames in de kunst.
Waar te beginnen?
Voor vertrek naar Venetië luisteren naar de twee uur durende podcast van The Art Newspaper. Daaruit komt een mooie parabel tevoorschijn over onze eigen tijd: “Queer” = ontheemd (ook in eigen kring) = migratie, van buitenaf gedwongen = de zoektocht naar de eigen identiteit = de vraag hoe met de eigen identiteit om te gaan = hoe om te gaan met je (nieuwe) omgeving.
- Gegevens
Dingsigheidjes voor vorstinnen en vorsten.
Er zijn meerdere goede redenen om naar Leeuwarden te gaan. Een ervan is de prachtige tentoonstelling Porseleinkoorts in de Princessehof. De Princessehof is geen stadspaleis voor een prinses meer. Porseleinkoorts, wat dat dan ook moge zijn, is geen pandemie in onze tijd. De titel ‘keramiekmuseum’ voor de Princessehof doet de instelling tekort, want er is veel meer dan ‘keramiek’ en meer nieuwigheid dan in een museum thuishoort . Er is wel een koninklijke verzameling uit de 18e eeuw in een tentoonstelling die door wetenschap gedragen wordt in een inrichting die een prinses zich zou mogen wensen. Wat doet het met ons, plasticgebruikers, in de 21e eeuw? Heeft de 18e eeuw ons nog echt iets te bieden?
1 reacties- Gegevens
(Fotorealisme in Centraal Museum Utrecht, 10 februari t/m 9 juni 2024)
Het Centraal Museum in Utrecht heeft een boeiende tentoonstelling gemaakt. Boeiend omdat het mooie grote schilderijen toont, die net doen alsof ze het leven van gewone mensen tonen. Boeiend als alle oude kunst, die figuratief is, en waarvan je meteen denkt dat je alles ziet wat er te zien is. Lekker mooi ook. Totdat de nasmaak komt. De nasmaak die verraadt dat je toch niet alles zag. Dat je nog eens moet gaan kijken wat er nu echt te zien is.
Want wat er echt te zien is, waarover het echt gaat, is zoals bijna altijd in de beeldende kunst, niet rechtstreeks in beeld gebracht.. Het is een chocolade truffelgebakje. Na de beet door de chocolade heen, moet je niet lang meer wachten. Een zoete geur komt los van kaneel, acacia-honing en vers hooi. Het delicate aroma vervliegt snel. Daarna rest alleen nog het besef hoe verfijnd het smaakte en wat er onder de toplaag verborgen lag. Er zit niets anders op: nog maar een hap. Misschien is er wel meer te ontdekken.
Want wat er echt te zien is, waarover het echt gaat, is zoals bijna altijd in de beeldende kunst, niet rechtstreeks in beeld gebracht.. Het is een chocolade truffelgebakje. Na de beet door de chocolade heen, moet je niet lang meer wachten. Een zoete geur komt los van kaneel, acacia-honing en vers hooi. Het delicate aroma vervliegt snel. Daarna rest alleen nog het besef hoe verfijnd het smaakte en wat er onder de toplaag verborgen lag. Er zit niets anders op: nog maar een hap. Misschien is er wel meer te ontdekken.
- Gegevens
Parijs, januari 2024, Musée des Arts Décoratifs, t/m 28-04-2024.
Het Museum voor Decoratieve Kunsten (Musée des Arts Décoratifs of MAD) in Parijs toont een terugblik op de mode van Iris van Herpen (1984 Wamel, Nederland).
Haar solotentoonstelling kreeg als titel SCULPTING THE SENSES.
‘SCULPTING THE SENSES’ betekent letterlijk ‘de zintuigen vormen’.
De ontwerpen van Iris vormen de zintuigen waarmee wij visueel vormen waarnemen, materiaal horen, stoffen voelen, ruimte ervaren en de ander uitnodigen.
Om de zintuigen te vormen, te prikkelen of te ontwikkelen kun je meerdere termen gebruiken. Wanneer je daarvoor het woord ‘sculpting’ gebruikt, verwijs je naar het woord sculptuur.
Je kunt de ontwerpen van Iris van Herpen zeker ook opvatten als sculptuur, als ‘gebeeldhouwde dracht’.
- Gegevens
Ted Noten & co. - over waarde
Museum Jan (van der Togt) Amstelveen, nog t/m 4 februari 2024
De tentoonstelling opent met dit werkstuk:
- Gegevens
Met dit 8e artikel rond ik mijn mini-essay over Ai Weiwei en zijn kunst voorlopig af.
Voorlopig, omdat het oeuvre zo uitgebreid en actueel is, dat ik natuurlijk lang niet alle facetten heb kunnen bespreken, die zich er in voordoen.
In de tentoonstelling in de Kunsthal zijn ook een aantal essentiële werken van Ai Weiwei niet te zien. Daarvoor hebben we literatuur en internet.
- Gegevens
Is het mogelijk om de kracht, waar Christoph Menke zo naar verlangt, in de werken van Ai Weiwei terug te vinden?
Er is maar één plek waar je het antwoord op die vraag terug kunt vinden: in de werken zelf.
- Gegevens
Mijmeren is voor mij een vaste gewoonte geworden, tijdens en direct na de ontmoeting met een kunstwerk en vóórdat ik mij verdiep in recensies en literatuur.
- Gegevens
De tentoonstelling over Ai Weiwei is te zien in een kunstmuseum. Een vorige tentoonstelling, ook in een museum, was in Tilburg, in 2012 in De Pont. Dat Weiwei’s tentoonstellingen plaatsvinden in musea is opmerkelijk omdat de thema’s die hij aansnijdt in veel van zijn werken, vooral politiek en maatschappelijk van aard zijn.
- Gegevens
In deze zaal zijn feitelijk drie kunstwerken te zien:
1 Boom (Tree)
2 Cirkel van dieren
3 Dierenriem van Lego
- Gegevens
De werken van Ai Wei Wei zijn veelal ingegeven door het denken over macht en onderdrukking. Met name de macht over en onderdrukking van de massa, het volk. Zijn Chinese afkomst speelt daarbij een grote rol.
- Gegevens
De tentoonstelling van Ai Weiwei in de Kunsthal in Rotterdam is een spektakel. Een spektakeltentoonstelling in alle mogelijke betekenissen. De tentoonstelling zelf is groot. Alle getoonde werken zijn groot. De maatschappijkritiek die de werken toont is groot. De getoonde gevolgen van de kritiek zijn groot. De indruk die de tentoonstelling achterlaat is groot. En vooral: het is een demonstratie van wat de filosoof Guy Debord beschreef, toen hij in 1967 de term ‘spektakelmaatschappij’ muntte en in 1988 opnieuw toelichtte.*1
- Gegevens
Er is zo veel te zien in de tentoonstelling van Ai Weiwei in de Kunsthal, dat enige voorbereiding geen kwaad kan.
De draagtas op de foto draagt waarschijnlijk de belangrijkste boodschap: de werken van Ai Weiwei hebben zonder uitzondering een politieke achtergrond.
Het hele oeuvre van Ai Weiwei staat in het teken van kritiek, kritiek op onderdrukking van hemzelf, mensen en volkeren.
De Kunsthal Rotterdam, die nu de grootschalige tentoonstelling “Ai Weiwei. In Search of Humanity” presenteert, - tot 3 maart 2024 - , noemt hem “een van de meest toonaangevende kunstenaars van het moment, mensenrechtenactivist en criticus van autoritaire machtssystemen”.
- Gegevens