Jan Mors De Verzoening (1)

Het thema waarin Jan Mors zich nu alweer zo’n twee jaar verdiept is ‘verzoening’ en de tentoonstelling zal als titel dragen: Monument voor de verzoening.
De eerste foto's van dit project maakte ik in zijn atelier in maart 2000. Jan had niet lang daarvoor de tentoonstelling bezocht van de Vlaamse kunstenaar Servaes in de Grote Kerk van Breda. Daarnaast is hij geïnspireerd door de bekende kruiswegstaties van Jan Toorop.
Het wordt nu toch wel tijd, besloot ik, om uitgebreide aandacht te gaan besteden aan dit project, dat zijn voorlopige vorm begint te krijgen.

Het zal, zoals bij alle projecten van Mors, niet eindigen met deze tentoonstelling, en het is ook niet precies begonnen na het einde van de vorige. De beide bronnen waaruit Mors put staan altijd open: enerzijds zijn eigen leven en anderzijds de geschiedenis van de kunst. Projecten komen en gaan, beïnvloeden elkaar en stimuleren elke keer nieuwe kunstwerken. Er zijn geen scherpe scheidslijnen, niet in het leven, en niet tussen de kunstwerken.

Met verzoening bedoelt Jan Mors vooral verzoening met je zelf. Verzoening is volgens hem een fase in een proces dat begint met een pijnlijke ondervinding en eindigt met het vrede hebben met je zelf. Verzoening is een fase in dat proces en betekent feitelijk dat je aan het leren bent om te accepteren wie je bent. Wanneer het gelukt is en je vrede hebt gekregen met je zelf, is het ook mogelijk om je te verzoenen met anderen. De thematiek is algemeen menselijk maar is in de geschiedenis van de kunst in het westen natuurlijk het meest zichtbaar gemaakt in het christelijke verhaal van de kruisiging van Christus. En ook al is Jan Mors niet een kerkelijk gelovig mens, dan ontkent hij de invloed van het thema in de kunst niet, en sluit er ook niet zijn ogen voor.

In zijn beeldtaal probeert hij een verbinding tot stand te brengen tussen deze westerse, christelijke kunstuitingen en materiaal uit zijn eigen geschiedenis. Daarnaast zullen er drie video's getoond worden, die hij gemaakt heeft samen met Hans Belleman, omdat naar zijn zeggen ‘anekdotes handig zijn om alles op zijn plaats te krijgen’. Bij het bekijken van de video's blijkt echter al snel dat het geen anekdotes betreft, maar beschouwingen van de kunstenaar over belangrijke momenten uit zijn leven die van invloed zijn geweest op zijn eigen verzoening.
De opstelling van het materiaal, de video's, en de kunstwerken zullen verspreid worden over twee locaties, waarbij in het atelier te zien is hoe de kunstwerken als in een bruisend laboratorium tot stand zijn gekomen, terwijl in de galerie in Winkel (NH) met name de kwetsbaarheid en de achtergrond van de kunstenaar en zijn proces worden getoond. (wordt vervolgd)