bas van den hurkw150

Zonder titel  2010
Bas van den Hurk
olieverf op doek, papier, schuimrubber, swiffer, ketting, stof
149 x 185 cm
collectie kunstenaar


Een verscheidenheid aan materialen, zoveel is duidelijk. Kijken gebeurt hier constructief: er is op de eerste plaats een basis die bestaat uit een horizontaal veld van papieren, over elkaar heen geplakt, op een dikke ondergrond. Het schuimrubber? Dan is het een op zijn kant gehangen bed, waarvan een papier afhangt, als was het een laken of sloop. Het hangt trouwens voor een deel over een voorstelling heen die eronder is aangebracht en waarvan links nog een boot te zien is die tegen twee palen verankerd ligt. Er om heen bevinden zich verfstrepen als waterwier, een stukje triplex, een plat stukje stof en wat vlekken. De voorstelling op het hangende papier lijkt - niet-figuratief - te gaan om patronen die niet direct te herkennen zijn, en ook hier is een stukje stof (vloerbedekking?) aanwezig. Links op het hangende horizontale veld staat een olieverfschilderijtje waar je gerust een in het geel geklede dame in een Monet-landschap kunt fantaseren. Rechts is een sierlijk halssnoer bevestigd dat afhangt van de muur. Het geheel is een ritmisch correcte compositie van vierkant, liggende en staande rechthoek, en lijn. Maar dan wel allemaal driedimensionaal zodat het schilderkunst, beeldhouwkunst en sierraadkunst verenigt. Het is een nadenkwerk waar de rede op de vlucht slaat voor het gevoel. Het gevoel roept weliswaar de rede te hulp voor de ordening, maar staat hem niet toe in te grijpen in de verbeelding die al op de verschillende onderdelen heeft plaatsgegrepen. Zo gaat het werk over schikken en herschikken, en opnieuw betekenis verlenen door de rangorde te wijzigen. Het is ook aandoenlijk en ontlokt een glimlach, omdat hier op valse wijze knulligheid is nagebootst, die door het aangewende raffinement indringend wordt. Weg met de gemakkelijke nabootsing en luie stoel meubeltoozalenkunst is hier de boodschap: aan het werk toeschouwer!

1000 Resterende tekens