eulogy to the horizon 1990

In een interview met Sandra Wagner [http://www.sculpture.org/documents/scmag97/childa/sm-chlda.shtml] gebruikt Chillida meerder malen het woord ruimte. Ik vertaal:
[…]
Chillida: (naar aanleiding van de ‘Windkammen’ en ‘Lofrede op de horizon’) De sculpturen zijn erg groot en mijn werk rebelleert tegen de zwaartekracht. Er is een dialectiek tussen de lege en de volle ruimte en het is bijna onmogelijk voor deze dialoog om te bestaan als de positieve en materiële ruimte niet gevuld is, omdat ik het gevoel heb dat de relatie tussen de volle en de lege ruimte wordt geproduceerd door de communicatie tussen de twee ruimtes. Je kunt volume niet simuleren.

 

Wagner: Wie heeft er over jouw werk geschreven en hoe kijk je aan tegen hun perspectief, meningen en commentaren? Welke schrijvers delen, denk je, jouw ideeën over je werk?

Chillida: Filosofen zoals Martin Heidegger en Gaston Bachelard en de dichter Jorge Guillen delen dezelfde ideeën als ik in mijn werk.

Heidegger schreef een boek ‘De kunst en de Ruimte’ dat over mijn werk ging: het idee van ruimte als een levende ruimte in relatie met de mens, en het idee dat beeldhouwkunst het precieze karakter van de ruimte onthult. Heidegger vroeg naar mijn ideeën omdat hij verbaasd was om zo veel relaties te vinden tussen mijn en zijn opvattingen, vertaald in sculptuur.

Bachelard schreef het essay, "The Cosmos of Fire," voor mijn eerste tentoonstelling in galerie Maeght. Ik was jong en Aimé Maeght dacht dat het niet mogelijk zou zijn hem een tekst te laten schrijven, maar nadat ik Bachelard had ontmoet en mijn ideeën met hem had bediscussieerd, schreef hij een tekst die eindigt met: "Zo’n oude filosoof als ik heeft het recht te ademen als een vervalser. Na in de hoek van mijn bibliotheek een paar foto’s van het werk van Eduardo te hebben opgehangen, ontwaakte ik beter."

De gedichten van Jorge Guillén hadden grote invloed op mijn idee van de ruimte, vooral het gedicht "Cantico," waarin hij schrijft "the air is deep," een kernachtige zin die zijn werk verbindt met het mijne. Volgens mij halen de arbeiders in de groeve steen uit de berg, zonder zich te realiseren, dat ze hem tegelijk vullen met ruimte.

 

Wagner: Je hebt vaker werk toegewijd aan Bachelard, Pablo Neruda, Alexander Calder en Joan Miró. Hoe werden deze hommages van jou ontvangen?

hommage aan miro

 Chillida:
Ik ontdek verbanden, zelfs zonder aan de mensen te denken. Ik voel me bij hen betrokken omdat ik ze bewonder in de geschiedenis van het denken. Miró was een fantastisch persoon, zijn werk inspireert een ongewoon voelen. Iedereen heeft hem altijd opgemerkt vanwege zijn kleurgebruik, maar ik kijk naar de tekeningen van Miró. De tekeningen zijn heel belangrijk, al de gebogen lijnen zijn altijd convex, nooit concaaf. Dit was een interessant probleem: I trok concave lijnen en de zijne waren convex. Een concave lijn sluit ruimte binnen, maar die moet wel toegankelijk zijn of ze is dood. Hij veranderde mijn manier van kijken naar de lijn en de ruimte, en daarom wilde ik een hommage aan hem brengen.
[…]

 

(Convex is een ander woord voor bol (het tegengestelde van hol of concaaf). De termen worden met name toegepast bij het beschrijven van lenzen.)

Natuurlijk is de vertaling - van het Engels naar het Nederlands - gebrekkig. Maar belangrijk voor de term ‘ruimte’ zijn de begrippen ‘vol’ en ‘leeg’, ‘materieel’ en de omschrijvingen van concaaf en convex. En naast de verwijzing naar de tekeningen van Miró - dat wil zeggen zichtbare verbeeldingen, telt de verwijzing naar Heidegger, als de talige omschrijving. Misschien brengen die twee ons weer een stapje verder naar een definitie van de Ruimte.

 

 

 

1000 Resterende tekens